Άρθρο του Γιάννη Κατσώνη του Θανάση!
Στο θέατρο Σκιών ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων Καραγκιόζης μας προσέφερε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα στα παιδιά και στα εγγόνια μας, να προσφέρει διασκέδαση και να μεταφέρει διδακτικά μηνύματα ιστορικού αλλά και κοινωνικού περιεχομένου.
Σε κάθε παράσταση ο καλλιτέχνης – για μένα είναι καλλιτέχνης – Καραγκιοζοπαίχτης, είτε ο τίτλος του έργου είναι ο “Καραγκιόζης φούρναρης”, είτε “ο Καραγκιόζης γιατρός”, είτε “ο Καραγκιόζης Δήμαρχος” κλπ, ξεκινά πάντα περιγράφοντας την πρώτη εικόνα πάνω στο πανί, ως εξής:
“Κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδια. Στο μπερντε βλέπουμε, δεξιά το Σαράι του Πασά και αριστερά την καλύβα του Καραγκιόζη”.
Τις προάλλες περιδιαβαίνοντας εντός του χώρου του Ολυμπιακού Ακινήτου ( Ο.Α.) όλα τα παραπάνω, ήρθαν στο νου μου ως εικόνα προσομοίωσης με το θέατρο Σκιών, μιας πραγματικότητας που έχει επιβληθεί στο Ο.Α. κατόπιν επιλογής του Δημάρχου και της Δημοτικής του πλειοψηφίας.
Επιλογή αχαρακτήριστη, αδιανόητη, απαράδεκτη και εν τέλει εχθρική απέναντι στη Γαλατσιώτικη νεολαία τους Αθλητικούς φορείς του Δήμου και στους γονείς των αθλούμενων παιδιών.
Στο μικρό βοηθητικο εντός του Ο.Α. των δύο κλειστών όπως αυτό του Άλσους, είναι πλέον το Σαράι, όπου συναγελάζονται απαστράπτοντες Πασάδες και Βεζύρηδες καθώς και απαστράπτουσες Βεζυροπούλες με ή και χωρίς φερετζέ που παράγουν πολιτιστικό προϊόν ανωτάτης υποστάθμης. Δεν πρόσεξα αλλά είμαι σίγουρος ότι κάπου γύρω θα υπάρχει και ο Βεληγκέκας ως απαραίτητο αξεσουάρ ασφάλειας, προκειμένου να συμπληρώνεται ο θίασος των πρωταγωνιστών του Καραγκιόζ-μπερντέ.
Στην άλλη πλευρά του “μπερντέ” υπάρχει η καλύβα του Καραγκιόζη με τη μορφή τέντας κάτι σαν αυτή του τσίρκου “μεντράνο” για να εγκαταβιούν αθλούμενα τα “Κολλητήρια”.
Η καλύβα του Καραγκιόζη προσφέρεται από τη Δημοτική μας αρχή, όπως οι χάντρες και τα καθρεφτάκια στους Ιθαγενείς τις εποχές της αποικιοκρατίας. Ως υποκατάστατο της κακιάς ώρας ενα πράμα, προκειμένου ο αναγκαίος και απαραίτητος χώρος άθλησης στο μικρό βοηθητικό να προσφέρεται για δοσοληψίες.
Κατόπιν τούτων έχουμε τα παρακάτω δεδομένα:
Δεδομένο 1ο: Από το 1995 για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις τότε ανάγκες απαιτούνταν άλλη μια κλειστή σάλα αθλοπαιδιών. Σήμερα και μετά από 26 χρόνια στο Γαλάτσι χρειάζεται και τρίτη κλειστή σάλα.
Δεδομένο 2ο Στον υπερκορεσμένο ιστό της πόλης μας δεν υπάρχει περίπτωση πλέον στους αιώνες των αιώνων να βρεθεί χώρος πρόσφορος και κατάλληλος προκειμένου να κατασκευαστεί κλειστή σάλα αθλοπαιδιών.
Δεδομένο 3ο. Ο μοναδικός πλέον χώρος είναι μέσα στο Ο.Α. που έπρεπε μια κανονική Δημοτική αρχή που σέβεται την αποστολή της να είχε δώσει τη λύση από το 2015 ή και να την είχε επιβάλλει εν ανάγκη.
Δεδομένο 4ο. Όταν θα αρχίσει η ανακατασκευή του κλειστού του Άλσους και για δύο τουλάχιστον, αν όχι και περισσότερα χρόνια -ξέρουμε δα πως εφαρμόζονται τα χρονοδιαγράμματα αυτά- οι ομάδες του Γαλατσίου θα μείνουν με την τέντα στο χέρι για προπονήσεις, αν υπάρχει και αυτή και δεν έχει νοικιαστεί και θα πρέπει να ψάχνουν γήπεδο για τους αγώνες τους σε άλλη γη σε άλλα μέρη αν δεν έχουν ήδη διαλυθεί με την ευγενική προσπάθεια του Δημάρχου και της Δημοτικής πλειοψηφίας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Ο Δήμαρχος και η Δημοτική του παρέα που τον στηρίζει άκριτα, από το 2015 μόνιμα δολιχοδρομούν και κοροϊδεύουν την κοινωνία του Γαλατσίου.
Προκρίνουν την εμπορευματοποίηση του Ο.Α. σε βάρος των αναγκών άθλησης εκεί. Θα μπορούσε να κυκλοφορεί ως ανέκδοτο το γεγονός ότι στο Ο.Α. του πολιτισμού και του αθλητισμού, ο αθλητισμός δεν έχει θέση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μόνο όταν απαλλαγεί το Γαλάτσι από Διοικήσεις με το πνεύμα του έμπορα – μεταπράτη καλή ώρα, και ΄προκύψει Δημοτική Διοίκηση που σέβεται την αποστολή της και φροντίζει για λύσεις που χρονίζουν όπως η ανάγκη κλειστών χώρων άθλησης, ως προτεραιότητα αμέσως μετά τα σχολεία τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς, μόνο τότε το αθλητικό Γαλάτσι και η αθλούμενη νεολαία θα αποκτήσουν τα αυτονόητα που δικαιούνται εδώ και πολλά χρόνια και που η σημερινή Δημοτική Διοίκηση τους τα στερεί.
10 Δεκέμβρη 2021
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ
Υ.Γ. 1 Λαϊκή παροιμία: “Ο λύκος την τρίχα του την αλλάζει, το χούι όχι.”
Η συγκεκριμένη παροιμία μου ήρθε στο νου για κάποιο γνωστό μου και μη εξαιρεταίο, που την εποχή “της παράγκας του Θωμα”, λειτούργησε ως λυκόπουλο στην αγέλη. Σήμερα έχει γίνει λύκος μοναχός.
Υ.Γ. 2 Ο Δήμαρχος εσχάτως διαρρέει ότι ο “Κοκλώνης” θα φύγει και μέχρι τον προσεχή Σεπτέμβριο στο συγκεκριμένο χώρο θα γίνει κλειστό γήπεδο προκειμένου να καλυφθούν οι δραστηριότητες του κλειστού του άλσους που θα κλείσει για ανακατασκευή.
Μακάρι αυτή τη φορά να λέει την αλήθεια ο καθ’ υποτροπήν ψευδόμενος Δήμαρχος. Έστω και με καθυστέρηση 7 χρόνων να γίνει το αυτονόητο. Με την ελπίδα βέβαια ότι όταν θα γίνει το κλειστό του Άλσους να μην επιστρέψουμε στην μέχρι σήμερα πρακτική του μπες-βγες.
Τα σχόλια δικά σας…
