Τι ήταν αυτό που έγινεν, τη πρώτη αλωνάρη. Τα δυο άκρα αντάμωσαν και γίνανε ζευγάρι.
Απόφοιτος της 4ης Δημοτικού, ο πατέρας, δεν μπορούσε να αποτυπώσει τις σκέψεις του σε χαρτί!
Μπορεί να έκανε αριθμητικές πράξεις γρηγορότερα απ’ ότι σήμερα πατάμε τα πλήκτρα του υπολογιστή, αλλά με το γραπτό λόγο «δεν τόχε»!
Έτσι, την ιστορία των 4χρόνων «διακοπών» στη Μακρόνησο δεν μας την έγραψε ποτέ, μας είπε όμως κάποιες αποσπασματικές ιστορίες, πάντα προσέχοντας να μη μας πληγώσει με λεπτομέρειες της «καλοπέρασής» του.
Πριν 34 χρόνια, το καλοκαίρι το 1989, αυτός και πολλοί άλλοι «τουρίστες» της Μακρονήσου, έζησαν μια μεγάλη απογοήτευση, τέτοια που τους έκανε να αλλάξουν στάση απέναντι στους «ιδιοκτήτες» της αριστεράς της εποχής.
Φέτος, ψάχνοντας κάποια παλιά κιβώτια σε αποθήκη του χωριού, μέσα σε ένα πακέτο από επιστολές που λάβαινε κατά καιρούς, βρήκαμε αυτό το χειρόγραφο που δημοσιεύουμε σήμερα. Δεν είμαστε βέβαιοι για το ποιος το έγραψε ακριβώς, αυτός ή φίλος του, σίγουρα όμως αντιπροσωπεύει πλήρως τη ψυχική του κατάσταση το καλοκαίρι του 1989! Ο πατέρας «έφυγε» την άνοιξη του 2012…
Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους τους σύγχρονους ιδιοκτήτες της ιστορίας των δημοκρατικών αγώνων αυτού του τόπου, μια φωνή από το παρελθόν…
Κώστας Κοντώσης
