Κάθε μέρα και μια νέα!
Διαφημίσεις σε ρυθμό πολυβόλου πέφτουν στα media από Συλλόγους, για εγγραφές – προεγγραφές – εκπτώσεις προεγγραφών και λοιπές προ(σ)κλήσεις προς γονείς και κηδεμόνες, για τις Ακαδημίες τους που θα αρχίσουν το Σεπτέμβρη. Διαφημίσεις που “ξεχειλίζουν” αγωνία…
Αγωνία για τη λειτουργία των Ακαδημιών με παρέα το COVID-19.
Αγωνία για τα αγωνιστικά τμήματα με την ίδια παρέα.
Αγωνία τι θα κάνουν οι “χορηγοί” τους με δεδομένη τη πανδημία και τις αναδουλιές.
Αγωνία και αγώνας για να εξασφαλίσουν μια κάποια μικρή έστω εισρροή χρημάτων στα ταμεία τους.
Οικονομική εισρροή, που οι περισσότεροι τη χρειάζονται άμεσα για λόγους επιβίωσης των Συλλόγων, αρκετοί όμως και για επιβίωση διοικητικών και λοιπών παραγόντων.
Για τα κλειστά γήπεδα που καταρέουν, για το κρύο νερό στα ντους το χειμώνα, για το τουρτούρισμα στην εξέδρα, για… για…, σχεδόν τίποτα, εκτός αν και κάτι περισσέψει.
Έτσι και αλλιώς, όπως και πριν το COVID 19, οι ελάχιστοι που απέμειναν να “διοικούν” τους Συλλόγους, κρύβονται πίσω από την έλλειψη ανθρώπων με όρεξη και γνώση για να τρέξουν, να βοηθήσουν, να οργανώσουν. Αποφεύγουν ακόμη και τις δια του νόμου υποχρεώσεις τους (π.χ. ετήσιες γενικές συνελεύσεις).
Και ας είναι αυτοί οι μόνοι υπεύθυνοι για την “λειψανδρία” μελών…
Μελών, που με τακτικές ολιγαρχίας “έστειλαν” σπίτι τους,
μελών, που ποτέ δεν τα ενημέρωσαν πραγματικά και δε τα κάλεσαν ανοικτά σε συζήτηση και βοήθεια,
μελών, που χωρίς καταστατικό τρόπο, “διέγραψαν” ετσιθελικά.
Ας λούζονται τώρα την αγωνία και την αβεβαιότητα του Σεπτέμβρη!
Γιατί η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική τους. Και όχι του COVID-19!
