Φεύγω από ΠΑΙΑΝΙΑ στις 10:50. Ο δρόμος για την είσοδο στην Αττική οδό γεμάτος αυτοκίνητα! Σημειωτόν! Όλοι να προλάβουν να μπουν στο σίγουρο δρόμο επιστροφής!
Μπήκα στο κλειστό Αυτοκινητόδρομο «Αττική Οδός», τη Δευτέρα 24 Γενάρη το πρωί, κατά τις 11:40 ακριβώς στα διόδια ΠΑΙΑΝΙΑΣ, για επιστροφή στο Γαλάτσι, σπίτι. Ο δρόμος με το βραβείο «Αριστείο στην Οδική Ασφάλεια 2015», που χρησιμοποιώ χρόνια τώρα προς και από τη δουλειά μου.
Με μια αναμενόμενη από μέρες χιονόπτωση, που δυνάμωνε, και με τους πίνακες πληροφοριών του δρόμου να παρακαλούν τους οδηγούς για μείωση ταχύτητας, «ρίψη αλατιού σε εξέλιξη», σιγά σιγά η ταχύτητα όλων μας μηδενίστηκε στα πρώτα 1,5-2 χιλιόμετρα, με πλήρη ακινητοποίηση πριν τη έξοδο προς ΚΑΝΤΖΑ.
– Γιατί σταμάτησες; Φοβάσαι;
– Εγώ; Εγώ μιλάω με το χιόνι 25 χρόνια! Εγώ σταμάτησα γιατί το χιόνι είπε όχι!
Και το χιόνι πρέπει να το σέβεσαι!
Είναι από τις φορές που το μυαλό βρίσκει την ευκαιρία για πολλά παιχνίδια. Εγκλωβισμένος στην Αττική Οδό στο χιονιά της 24ης Γενάρη 2022, οι παραπάνω λέξεις του Θανάση Βέγγου από τη ταινία του Αγγελόπουλου «Η ματιά του Οδυσσέα» ξεπήδησαν άξαφνα και χωρίς προειδοποίηση. Ίσως να είχε να κάνει και με την επέτειο του θανάτου του σκηνοθέτη στις 24 Γενάρη, του 2012.
Και εδώ αρχίζει το Θρίλερ; Περιπέτεια; Αδιανόητο; Βάλτε ότι επίθετο θέλετε. Πρώτες σκέψεις τι να συμβαίνει μπροστά μας και δε κουνιέται τίποτα. Πληροφορία καμμιά. Μόνο «μείωση ταχύτητας, ρίψη αλατιού σε εξέλιξη»!!!
Μετακίνηση; 10 -15 μέτρα κάθε 10 λεπτά! Υπομονή! Θα ανοίξει! Ψυχραιμία και υπομονή! Αλατιέρα πουθενά! Εκχιονιστικό πουθενά! Ραδιόφωνο, μουσική όπως πάντα! Υπομονή! Άντε πάλι άλλα 10 μέτρα. Και στοπ! Κρατάμε αποστάσεις! Το χιόνι πυκνώνει!
11:53 η πρώτη φωτογραφία στα social για να μάθουν οι φίλοι που είμαι! Ώρα για ειδήσεις! Να μάθουμε τι γίνεται… ΕΡΤ για επίσημη ενημέρωση! Όλα σχεδόν τέλεια, το κράτος προέβλεψε, εθνική οδός ανοικτή όπως και οι κεντρικοί άξονες! Κουβέντα για Αττική Οδό!
14:17, τηλέφωνο από σπίτι! Που είσαι πότε φτάνεις; Το άλλο με το Τοτό το ξέρετε; Βήμα όχι σημειωτόν, αλλά ούτε του πελαργού! Αρχίζουν οι πλάγιες ολισθήσεις, όχι αυτές της άμυνας στο μπάσκετ, αυτές του αυτοκινήτου στο χιόνι χωρίς αλυσίδες.
Προσοχή αδέρφια, κρατάτε αποστάσεις. Μη έχουμε και τροχαίο μαζί με το χιόνι! Ο βηματισμός συνεχίζεται! ‘Αντε άλλα 5 μέτρα! Οι δείκτες του ρολογιού πάνε πολύ γρηγορότερα από μας!
Περνάμε έξοδο για περιφερειακό Υμηττού! Αυτοκίνητα κολλημένα στην ανηφόρα! Κακή ιδέα! Πλήρης ακινησία! Και άλλα πέντε μέτρα, και άλλα πέντε! Τηλέφωνα από φίλους και συγγενείς! Που είσαι, πως είσαι, ψυχραιμία, κλπ. Καλοδεχούμενα όλα!
15:34 Κάπου μεταξύ εξόδου Περιφερειακού Υμηττού και Εξόδου Λ. Μαραθώνος. Κάτω από τη γέφυρα, σταματάμε! Βγαίνω από το αυτοκίνητο! Ξεχιόνισμα! Να μη σπάσουν οι υαλοκαθαριστήρες! Και λίγο παραπέρα! Η φύση μας καλεί! Καμμιά ντροπή! Δεν είναι ώρα για τέτοια! Όλοι το καταλαβαίνουν. Μια κίτρινη τρύπα ανοίγει σε μια γωνιά στο χιόνι.
Κουβεντούλα με τους συνταξιδιώτες! Πότε λες να ξεπλέξουμε; Τι να έγινε μπροστά; Πάμε πάλι… σιγά σιγά. Παίρνω λωρίδα για αριστερά! Η σκέψη να βγω προς τη Μαραθώνος αρχίζει να με κατακτά! Λες η περιφέρεια να κάνει καλύτερη δουλειά από τον ιδιώτη της Αττικής οδού? Ειδήσεις τέτοιο υπονοούν! Αρχίζουν οι ανακοινώσεις για πρόβλημα στην Αττική Οδό! Ένα αμαξάκι της υπηρεσίας βρίσκεται δίπλα μου. Ρωτάω τα δυο παλληκάρια, τι γίνεται ρε παιδιά; Δε ξέρουμε, δε μας λένε. Παίρνουμε το κέντρο και δεν το σηκώνουν.
15:56. Σε 500μ έξοδο για ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ! Αν είναι ανοικτή βγαίνω! Εδώ είμαι από τις 12 παρά και σε 4 ώρες έκανα 5 χιλιόμετρα. Τηλεφωνήματα από γνωστούς και φίλους! Είσαι καλά; Αντέχεις; Υπομονή, κουράγιο κλπ. Από το σπίτι μου κρατάνε παρέα στο τηλέφωνο. Καλύτερα η μουσική! Σε ταξιδεύει αν και ακούνητος! Κάθε πέντε λεπτά, έξω από τα αυτοκίνητο, ξεχιόνισμα, πάλι μέσα, η παγωνιά γίνεται αβάσταχτη, το καλοριφερ στο φουλ, καύσιμα οκ! Αντέχουμε!
Ένα μεγάλο 4X4 της Αττικής οδού φτάνει, ανοίγουμε χώρο, λέει στους δικούς του δίπλα μου, ότι πρέπει να φτάσει μπροστά, να δει τι γίνεται, κάποια νταλίκα «δίπλωσε»! Το ακούω, απόφαση ελήφθη! Να βγώ προς Λ. Μαραθώνος – Γέρακα ελπίζοντας στα καλύτερα!
Αλυσίδες! Ήρθε η ώρα τους! Πρέπει να διαλέξω, αλυσίδες ή αντιολισθητικά; Ανοίγω το καινούργιο πακέτο με τις αντιολισθητικές «κάλτσες», μαλλον καλύτερες για το μαλακό φρέσκο χιόνι. Πρώτη φορά τις χρησιμοποιώ. Μπαίνουν εύκολα. Στα επόμενα 5 μέτρα το αυτοκίνητο έχει καλή πρόσφυση στο φρέσκο χιόνι!
17:18. Καλύπτοντας τη τρομακτική απόσταση των 180 μέτρων σε 1Ω:15Λ ανεβαίνω σιγά σιγά την ανηφόρα εξόδου στη Μαραθώνος. Μπροστά μου συνταξιδιώτες οδηγοί σπρώχνουν το αυτοκίνητο μιας κοπελιάς χωρίς αλυσίδες. Είμαι πλέον στην Λ. Μαραθώνος, στροφή δεξιά προς ΑΘΗΝΑ! Και οουυυυπςςς, μια από τα ίδια! Ακινησία!
Σε μισή περίπου ώρα έχω καλύψει τα πρώτα 20 μέτρα επί της Λ. Μαραθώνος. Τώρα ακούνητος! Μουσική στο ραδιόφωνο! Που και που αλλαγή για ειδήσεις. Ευτυχώς το «Κόκκινο» βγάζει στον αέρα, εγκλωβισμένους από Αττική Οδό, Μεσογείων, Κατεχάκη και άλλους κεντρικούς δρόμους. Μαθαίνουμε τι γίνεται στη πόλη! Το πλήρες μπάχαλο. Ξανά μουσική, ROCK, ταξιδιάρικη. Χαλάρωση, ψυχραιμία, υπομονή.
Ο εκνευρισμός και ο πανικός σε τέτοιες συνθήκες είναι θάνατος! Κατεβαίνω από τα αυτοκίνητο, ξεχιόνισμα, βόλτα γύρω-γύρω, κουβεντούλα με τον μπροστινό, διπλανό, πίσω!
Το κρύο πολύ, δεν αντέχεται. Μέσα πάλι, καλοριφέρ, μια γουλιά νερό, άλλη μια έμεινε! Τηλέφωνα στην οικογένεια, πλακίτσα με φίλους, περνάει η ώρα, όλοι ακούνητοι! Προχωράμε με ρυθμό 10 μέτρα κάθε 15 λεπτά! Κίνηση, όχι αστεία! Όσοι είναι δύο στο αυτοκίνητο, μένει ο ένας και ο άλλος περπατάει περίπου 200 μέτρα παραπάνω. Έχει super market, ψωνίζουν, γυρίζουν!
Ο χιονιάς αγριεύει! Το χιόνι πολύ, και το χειρότερο πέφτει και παγώνει ανάμεσα στα αυτοκίνητα! Όσοι δεν έχουν αλυσίδες, σε λίγο μένουν. Αφήνουν τα αυτοκίνητα στην άκρη και φεύγουν. Οι περισσότεροι μάλλον μένουν στη περιοχή, ένα-δυο χιλιόμετρα περπάτημα και φτάνουν κάπου. Οι δύο λωρίδες κίνησης γίνονται μία! Μάλιστα! Μουσική, βαθιές αναπνοές, χουχούλισμα των χεριών, ψυχραιμία! Είπαμε, Υπομονή!!! Ρωτάω το μπροστινό μου, με ρουμάνικη πινακίδα, λέει πάει κέντρο Αθήνας, ο πίσω μου Πετρούπολη, ο πάρα πίσω Μεταμόρφωση. Δεν περπατάς τέτοιες αποστάσεις στο χιονιά!
20:20. ‘Εχω διανύσει άλλα 50 μέτρα τη τελευταία μιάμιση ώρα! Τηλέφωνο από το σπίτι! Πως είμαι; Καλά. Εσείς; Δεν έχουμε ρεύμα! Ένα δέντρο έκοψε το καλώδιο του ρεύματος στο πεζόδρομο! Τυχερός είμαι! Αυτοί δεν έχουν φως και θέρμανση, εγώ έχω και φώς και καλοριφέρ! Super!!!
Κινητό, social, ειδήσεις, μουσική! Μια κοπελιά κάτασπρη από το χιόνι πάνω της μου κτυπάει το τζάμι.
-Θέλετε λίγο νεράκι; Βεβαίως, μου δίνει ένα γεμάτο πλαστικό ποτήρι!
-Θέλετε ένα κρουασάν με σοκολάτα; Ευχαριστώ!
Πως και αυτό, ρωτάω. Είμαι η γυναίκα του άντρα πιο πίσω από τη Μεταμόρφωση. Ήρθα να τον πάρω με ένα 4Χ4. Και είπαμε να φέρουμε ότι μπορούσαμε.
Νάναι καλά! Καλύψαμε και το γεύμα της ημέρας! Και το νερό αυξήθηκε λιγάκι. Οκ! Προχωράμε! «Ο λαός σώζει το λαό» μου λέει ο γιός μου στο τηλέφωνο!
21:40. Φτάνουμε στο ύψος του Super Market! Έκλεισε! ΟΚ! Φάγαμε το κρουασάν, και αν τελειώσει το νερό, γεμίζουμε το μπουκαλάκι φρέσκο χιόνι, είναι καθαρό μετά από τέτοια χιονόπτωση, και έχουμε νεράκι!
(Δοκιμάστε πατημένο σε ένα μπωλ φρέσκο χιόνι, με λικέρ φράουλα ή κεράσι από πάνω και έχετε τη τέλεια γρανίτα!!! Αυτά από άλλη εμπειρία, όχι από εδώ!)
Αρχίζω να πιστεύω ότι θα μείνω στο αυτοκίνητο όλο το βράδυ! Τηλεφωνώ από περιέργεια σε κοντινά ξενοδοχεία, πλήρη!!!
23:00 Λίγο μετά τις έντεκα, βλέπουμε στην ανάποδη κατεύθυνση να κινούνται ένα εκχιονιστικό, μια μεγάλη αλατιέρα και ένα πυροσβεστικό όχημα! Τα πρώτα από τις 11 το πρωί!!!!!!!!!!
Ελπίδες μέσα στην ‘’Ελπίδα”! Ο φίλος από τη Πετρούπολη πίσω μου, με ένα FORD TRANSIT αλλά χωρίς αλυσίδες, μου λέει ότι μάλλον πάνε μπροστά να ανοίξουν παράλληλα και την ανάποδη κατεύθυνση, να μας στείλουν από εκεί! Αναμονή, και πάλι! Μουσική και υπνηλία στο αυτοκίνητο! Νάχαμε και κάνα τσιπουράκι! Ο μπροστινός με τις ρουμάνικες πινακίδες μου χτυπάει το τζάμι,
«τέλεις κάτι από BP;» ρωτάει, «κανά νεράκι φέρε» του λέω και φεύγει για το Βενζινάδικο. Είμαστε στο Γέρακα, κεντρικό σημείο. Γυρνάει πίσω σε λίγο, μου δίνει 2 μπουκαλάκια νερό και ένα πακέτο τσιπς! Λεφτά ρωτάω; Πόσα; Εμείς στο Λίβανο δεν παίρνουμε λεφτά για αυτά!!! Απαντάει σε σπαστά Ελληνικά!
00:10, Αρχίζουμε να κινούμαστε και πάλι. Λίγο περισσότερο τώρα… κάτι αλλάζει! Μπαίνουμε στη λωρίδα της αντίθετης κατεύθυνσης. Τρία αυτοκίνητα πίσω μου, ακολουθεί ένα της Πυροσβεστικής. Είμαστε ένα μικρό κονβόϊ 7 αυτοκινήτων. Το παλληκάρι από τη Πετρούπολη έχει πρόβλημα χωρίς αλυσίδες, μετά από λίγο εγκαταλείπει. Εμείς προχωράμε με πολύ αργό ρυθμό. Τουλάχιστον κινούμαστε.
00:40, Μπαίνουμε πάλι στη κανονική λωρίδα! Αφήνουμε πίσω μας, στο κομμάτι που παρακάμψαμε, δυο λεωφορεία και ένα- δυο φορτηγά ακινητοποιημένα. Η αιτία των 5 ωρών ακινησίας στη Λ. Μαραθώνος! Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα που κινούνται μπροστά μας. Μόνο παρατημένα σκεπασμένα στο χιόνι. Βλέπουμε άδεια λωρίδα, πλησιάζουμε στο Σταυρό, στο υπόγειο κομμάτι της Μεσογείων. Περάσαμε, αργά- αργά αλλά με σταθερό ρυθμό. Μάλλον ξεμπλοκάραμε!
01:05. Σταματάμε μπροστά στην ΕΡΤ! Για λίγο, συνεχίζουμε, Πλατεία Αγ. Παρασκευής. Στάση. Αναμονή και πάλι. Η Μεσογείων προς Αθήνα γεμάτη αυτοκίνητα. Δεξιά προς Αγίας Παρασκευής. Άδεια, δρόμος με πολύ λίγο χιόνι. Είχε περάσει εκχιονιστικό. Μετά Πλατεία Κέννεντι, σίδερα Χαλανδρίου, Καποδιστρίου. Πεσμένα δέντρα στο δρόμο μας αναγκάζουν σε μικρά σλάλομς. Φτάνουμε Κύμης, χωρίς άλλο σταμάτημα. Αριστερά Βείκου.
01:25. Βείκου Γαλάτσι! Φτάνω σπίτι. Μόνος σχεδόν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη Καραολή Δημητρίου.
01:45 Παρκάρω στο πεζόδρομο! Η Γκαραζόπορτα δε λειτουργεί. Σκοτάδι παντού. Ανεβαίνω σπίτι, στον 4ο όροφο με τα πόδια! Το ρεύμα λείπει!
01:55 Στο σαλόνι, φωτισμός με κεριά μόνο. Χωρίς θέρμανση, αλλά με θερμή υποδοχή από την οικογένεια και το σκύλο μας. Μια τεκίλα με περιμένει. Καναπές. Διηγήσεις…
Δίκαιο είχε ο Βέγγος στο μονόλογό του στη ταινία του Αγγελόπουλου «Η ματιά του Οδυσσέα»:
Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Και πεθαίνουμε….
Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο…
Μωρή φύση! Μόνη σου είσαι! Μόνος μου και εγώ! Πάρε ένα μπισκότο!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τελικά ήταν πολύ σοφή η απόφαση και η προσπάθεια να βγούμε από την ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ! Ακόμη και τώρα, 11:30 της 25ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022, υπάρχουν εγκλωβισμένα αυτοκίνητα στον κλειστό αυτοκινητόδρομο!
Αυτή η χώρα δε μαθαίνει! Ξεχνάει γρήγορα! Ίσως γιατί δεν αντέχει να θυμάται!
Κώστας Κοντώσης
25 ΙΑΝ 2022
