Που τον είδατε τελευταία φορά;
Ζώντας από κοντά τα τεκτενόμενα στον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό τα τελευταία 10 χρόνια, μια είναι η σοβαρότερη των παρατηρήσεων μου: Η έλλειψη σεβασμού!
Αναφέρομαι μόνο στον Ερασιτεχνικό Αθλητισμό, γιατί σε αυτόν, υποτίθεται ότι δεν υπάρχει το οικονομικό συμφέρον από τους εμπλεκόμενους, και έτσι οι σχέσεις μεταξύ όλων θεωρητικά διέπονται από άλλα, αγνά κριτήρια.
Κριτήρια όπως αυτά του εθελοντισμού, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της ισότητας, της αλληλοεκτίμησης και τελικά του σεβασμού.
Δυστυχώς όμως η καθημερινότητα επιβεβαιώνει κάθε στιγμή ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Και στο θαυμαστό κόσμο του Ελληνικού Ερασιτεχνικού Αθλητισμού η παντελής έλλειψη σεβασμού είναι πανταχού παρούσα!
Στις πιο απλές καθημερινες στιγμές ασχολίας με τα σπορ, στη συμμετοχή του παιδιού στις Ακαδημίες, στη συμπεριφορά των γονιών για το καμάρι τους μέσα και έξω από το γήπεδο, στους προπονητές, στους διοικούντες, στους νεαρούς αθλητές και αθλήτριες, στους φτασμένους αθλητές, σε όλους και σε όλα!
Και στις πιό σύνθετες διαδικασίες, οργάνωση ακαδημιών, οργάνωση συλλόγων, αδειοδότηση γηπέδων, διεξαγωγή αγώνων, επιλογές “ταλαντούχων” αθλητών, οργάνωση και λειτουργία ομοσπονδιών, οργάνωση και λειτουργία κρατικών δομών, παντού και σε όλα.
Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει στα γήπεδα τη φράση “ρε, δεν σέβεσαι τον ιδρώτα των παιδιών;” ή “ξέρεις ποιός είμαι εγώ; να σέβεσαι!”
Πόσο εύκολα υποσχέσεις από όλους προς όλους καταστρατηγούνται μέσα σε ελάχιστο χρόνο;
Και βέβαια δεν χρειάζεται να φέρουμε παραδείγματα από πολιτικά πρόσωπα είτε της κεντρικής είτε της τοπικής σκηνής!
Πείτε μου αγαπητοί, ποιός από εσάς δεν έχει τουλάχιστον ένα κάκιστο παράδειγμα επιβεβαίωσης έλλειψης σεβασμού τουλάχιστον σε ένα σημείο από τα παραπάνω;
Στην εποχή που ζούμε, κάποιοι, δυστυχώς αρκετοί, βλέπουν την όλη τους ενασχόληση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, μέσα από τα προσωπικά τους βιοποριστικά γυαλιά. Και μόνο!
Και αυτό θα μπορούσε υπό συνθήκες να είναι αποδεκτό, αν τα όποια έσοδά τους δηλώνονταν και φορολογούταν αναλόγως. Πράγμα που κατά 95% ΔΕΝ συμβαίνει. Και γι’ αυτό οι πράξεις και οι δράσεις τους ορίζονται από παντελή έλλειψη σεβασμού. Ενώ παράλληλα τον απαιτούν από όλους τους άλλους, και κυρίως από αυτούς που τους κρίνουν.
Πως να τηρηθούν οι νόμοι και οι κανονισμοί, αφού από τη στιγμή της ψήφισής τους, οι περισσότεροι ψάχνουμε τρόπο αποφυγής ή διαφυγής από αυτούς; Πόσα γήπεδα που αθλούνται τα παιδιά μας έχουν άδεια λειτουργίας; Σε πόσα γήπεδα δεν καπνίζει κανείς θεατής; Πόσοι αθλητικοί σύλλογοι σας προσφέρουν ακριβώς αυτά που υπόσχονται; Πόσοι Δήμαρχοι εξυπηρετούν ανιδιοτελώς τον εραστιτεχνικό αθλητισμό στο Δήμο τους; Πόσοι δήμοι, φορείς, σύλλογοι έχουν εφαρμόσει το νόμο για τα προσωπικά σας δεδομένα;
Τί είναι όλα αυτά αν όχι ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ; Και κυρίως, ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ στον ευατό μας, ο καθένας μας;
Κ. Κοντώσης
