Συζητώντας με τον Σπύρο Παναγιώτου για τις πρόσφατες εξελίξεις στο ΠΑΛΑΙ!
Είσαστε και εσείς στη συνάντηση των Δημάρχων Γαλατσίου και Ν. Ιωνίας με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ την Πέμπτη στις 21/1. Πως και μόνος από τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης;
Σωστά. Το ραντεβού κλείστηκε το πρωί της Πέμπτης λίγο μετά την “επανακατάληψη” του ΠΑΛΑΙ με πρόταση του κ. Δημάρχου. Η πρόταση αφορούσε και τον κ. Μαγγανάρη. Ήταν τη στιγμή που εκπρόσωπος της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ ζητούσε τηλεφωνικά από τον Δήμαρχο κ. Μαρκόπουλο να αποχωρήσουμε άμεσα από την κατάληψη με αντάλλαγμα (;) να γίνει η απογευματινή συνάντηση. Καθώς η απάντηση του Δημάρχου ήταν αποφασιστική, (δεν αποχωρούμε, δεν μπήκαμε στο χώρο για να φύγουμε σε 1 ώρα) είχα την πεποίθηση ότι η απογευματινή συνάντηση θα ήταν μια ακόμα προσπάθεια διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων των κατοίκων της πόλης μας.
Η Δημοτική μας Κίνηση συστρατεύτηκε στην κοινή προσπάθεια, με βάση τις ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, χωρίς επιφυλάξεις χωρίς αστερίσκους και υστεροβουλίες. Επενδύσαμε στην επιτυχία της προσπάθειας και όχι στο ποιος θα καρπωθεί την επιτυχία ή την αποτυχία.
Ποιο ακριβώς ήταν το κλίμα της συνάντησης και τι συζητήθηκε εκεί;
Η συνάντηση των αντιπροσωπειών των δύο Δήμων και του ΤΑΙΠΕΔ κράτησε ελάχιστα. Λιγότερο από μισή ώρα. Η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, σε αυστηρό και απρεπές τόνο, επεσήμανε τις ευθύνες του Δήμου να προχωρήσει σε κατάληψη χωρίς να έχουν παρθεί στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας για τους παρευρισκομένους και τα παιδιά που θα χρησιμοποιήσουν το χώρο. Ο κ. Δήμαρχος διέψευσε τις παρατηρήσεις του ΤΑΙΠΕΔ και περιέγραψε τις εργασίες που έχουν γίνει στο ΠΑΛΑΙ, με δαπάνες του πολιτών, αλλά και την μέριμνα του Δήμου για τα μέτρα ασφάλειας στο χώρο. Τότε, για πρώτη φορά, η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ μας ενημέρωσε επίσημα για το συμβόλαιο που έχει υπογραφεί, από τον περασμένο Δεκέμβριο παρακαλώ, με το ΣΚΑΙ, πράγμα που άκουγα πρώτη φορά. Μας πληροφόρησε ότι η συμφωνία προβλέπει 6μηνη παραχώρηση του ενός Γυμναστηρίου. Πρόκειται για το μοναδικό άμεσα αξιοποιήσιμο χώρο που ο Δήμος είχε ήδη καθαρίσει και όπου είχαν αρχίσει οι εργασίες διαγράμμισης ώστε να φιλοξενηθούν οι δραστηριότητες των παιδιών.
Και ποια ήταν η προσωπική σας αντίδρασή;
Στον σύντομο χρόνο που πήρα το λόγο επεσήμανα ότι η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ αθέτησε το λόγο και τις δεσμεύσεις της, που είχε πάρει στην προηγούμενη συνάντηση με τους Δήμους Γαλατσίου, Ν.Ιωνίας και την Περιφέρεια Αττικής. Θύμισα, σε όλους τους παρευρισκόμενους, ότι η προηγούμενη συμφωνία πρόβλεπε ανοχή στη χρήση του χώρου από αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς της πόλης μας και των όμορων δήμων και παράλληλα την κατάθεση «Μελέτης σκοπιμότητας» από την πλευρά του Δήμου, ώστε το ΤΑΙΠΕΔ να προχωρήσει σε επίσημη παραχώρηση της χρήσης του ΠΑΛΑΙ στους Δήμους της περιοχής. Επισήμανα ότι η υπογραφή συμβολαίου με το ΣΚΑΙ παραβιάζει τα συμφωνηθέντα.
Υπογράμμισα ότι ενώ ο Δήμος, δηλαδή οι πολίτες, χρεώνονται με δαπάνες (καθαριότητα και απολύμανση του χώρου, συντήρηση υδραυλικών και αποχέτευσης, φροντίδα περιβάλλοντος χώρου, δαπάνες μελέτης κλπ) η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ όχι μόνο δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, αλλά ούτε καν δεσμεύεται ότι δεν θα προχωρήσει σε νέα μίσθωση πριν ή μετά την παρέλευση του εξαμήνου.
Ποια ήταν η απάντηση του ΤΑΙΠΕΔ; Πως αντέδρασαν οι δύο δήμαρχοι;
Αντί απάντησης ακολούθησε η πρόταση της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ για εξάμηνη παραχώρηση του υπόλοιπου χώρου του ΠΑΛΑΙ, πλην δηλαδή εκείνου που είχε παραχωρηθεί στο ΣΚΑΙ. Ο κ. Μαρκόπουλος έσπευσε να την αξιολογήσει θετικά. Δυστυχώς όχι μόνο δεν έκφρασε καμιά αντίρρηση ούτε καν επιφύλαξη να διαβουλευτεί με το Δημοτικό Συμβούλιο την πρόταση του ΤΑΙΠΕΔ. Δεν αναφέρθηκε στα ομόφωνα ψηφίσματα του Δήμου που ήταν αντίθετα με τις προτάσεις του ΤΑΙΠΕΔ. Αντίθετα συμμετείχε στη συζήτηση υποδείξεων από την διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ σχετικά με το τι θα περιλαμβάνεται στο «αίτημα» που οφείλει να καταθέσει ο Δήμος και πόσο σύντομα πρέπει να κατατεθεί.
Ήταν τόσο αυστηρές οι απαιτήσεις του ΤΑΙΠΕΔ που έφθασε στο σημείο να υπογραμμίσει ότι για όποια δραστηριότητα θελήσει να κάνει ο Δήμος στις εγκαταστάσεις του ΠΑΛΑΙ θα έπρεπε όχι μόνο να περιγραφτεί στο «αίτημα» αλλά και να δεχθεί ότι θα αποτελούσε αντικείμενο χωριστής έγκρισης από το ΤΑΙΠΕΔ.
Μετά τη συνάντηση με το ΤΑΙΠΕΔ και τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου σε ποιο σημείο νομίζετε ότι είμαστε;
Φοβάμαι ότι έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα πίσω και συνεπώς η προσπάθεια διεκδίκησης του ΠΑΛΑΙ δυσχεραίνεται περισσότερο. Στην πραγματικότητα το ΤΑΙΠΕΔ παραχωρεί στον ΣΚΑΙ τον μοναδικό χώρο του ΠΑΛΑΙ που είναι άμεσα αξιοποιήσιμος. Παραχωρεί στο Δήμο μας το υπόλοιπο κτήριο για έξι μήνες, όσο και στο ΣΚΑΙ, γνωρίζοντας ότι για αυτό το διάστημα δεν υπάρχει καμιά άλλη πρόταση ιδιώτη. Για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης θα πατήσει ιδιώτης στο χώρο, χωρίς ο Δήμος να σχεδιάζει να αντιδράσει, γνωρίζοντας ότι η προσωρινή αξιοποίηση του υπόλοιπου χώρου απαιτεί δαπάνες που θα κάνει ο Δήμος και τελικά θα οικειοποιηθεί το ΤΑΙΠΕΔ και ο επόμενος ιδιώτης.
Δεν είναι λεόντειος η μοιρασιά;
Και ο Δήμος Γαλατσίου τι σχεδιάζει να κάνει; Πως αντιδρά;
Η τελική πρόταση της Διοίκησης, μετά τη σχετική αναδίπλωση που έκανε στο Δημοτικό Συμβούλιο, προβλέπει την αποστολή στο ΤΑΙΠΕΔ της προηγούμενης ομόφωνης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου που θα συνοδεύεται από αίτημα για παραχώρηση ολόκληρου του χώρου χωρίς χρονικό περιορισμό. Η πρόταση αυτή, κατά τη γνώμη μου, θα απορριφθεί. Το ΤΑΙΠΕΔ δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο για ψευδαισθήσεις.
Δηλαδή τι μας λέτε ακριβώς, όλα τέλος;
Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχει διατυπωθεί από το Δήμο, πάρα τις ερωτήσεις της αντιπολίτευσης, κανένα ουσιαστικό σχέδιο. Η διοίκηση, στο τελευταίο Δημοτικό συμβούλιο επανάλαβε ότι θεωρεί θετική την πρόταση του ΤΑΙΠΕΔ, ενώ δεν γνωρίζουμε το ύψος των αναγκαίων δαπανών και την δυνατότητα να εκταμιευθούν αυτά τα χρήματα. Δεν γνωρίζουμε το χρόνο που απαιτείται να γίνουν οι αναγκαίες εργασίες. Το σημαντικότερο, δεν γνωρίζουμε τι σχεδιάζει η διοίκηση αν περάσει το εξάμηνο και απορριφθεί το αίτημα του Δήμου.
Φοβάμαι ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Ο μοναδικός χώρος που θα μπορούσε άμεσα να αξιοποιηθεί έχει ήδη δοθεί. Η προετοιμασία των άλλων αιθουσών απαιτεί χρόνο και χρήμα. Τίποτα από τα δύο δεν υπάρχουν.
Στο μεταξύ τα παιδιά μας θα είναι έξω από το ΠΑΛΑΙ, οι φορείς και πολίτες θα έχουν παγώσει και απογοητευτεί, για άλλη μια φορά, από τις ανακολουθίες και τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν μέχρι τώρα και ο ΣΚΑΙ θα κάνει πάρτι με μια εκπομπή σκουπίδι που προσβάλει την πόλη και υποτιμά την νοημοσύνη της νεολαίας που στενάζει από την ανεργία και τον αποκλεισμό.
Καλά, πιστεύατε ειλικρινά ότι αυτός ο αγώνας μπορούσε να επιτύχει;
Τίποτα δεν κερδίζεται εύκολα και κυρίως τίποτα δεν χαρίζεται. Η προσπάθεια να αποσπαστεί το ΠΑΛΑΙ από τα “νύχια” του ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι εύκολη. Είναι κυβερνητική απόφαση η εκποίηση του. Είναι και η θέληση των δανειστών να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία. Είναι η τεράστια αξία του χώρου των 92 στρεμμάτων που κάνει τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα να το ορέγονται και να αναμένουν καλύτερες συνθήκες και ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση των τιμών για να βάλλουν χέρι. Ένας λόγος παραπάνω που δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε χρόνο.
Υπάρχουν όμως και τα θετικά. Μετά από πολλά χρόνια εγκατάλειψης και απαξίωσης των εγκαταστάσεων του ΠΑΛΑΙ, ο χώρος άνοιξε για την φιλοξενία των προσφύγων και οι πολίτες συνειδητοποίησαν ότι αποτελεί την μοναδική δημόσια έκταση και εγκατάσταση στη περιοχή, κρίσιμης σημασίας για την ικανοποίηση των αναγκών σε αθλητισμό και πολιτισμό. Καταλάβαμε όλοι μας ότι η κατάσταση του χώρου καθώς και το κόστος επαναλειτουργίας δεν είναι απαγορευτικό για την αξιοποίηση του, όπως σκόπιμα προβαλλόταν ως τώρα για να δικαιολογηθεί το ξεπούλημα του. Έτσι δημιουργήθηκε μια πίεση προς τη διοίκηση, για άμεση αξιοποίηση του χώρου, που επέτρεψε και την επίσπευση ενεργειών και διεκδικήσεων που καθυστερούσαν αδικαιολόγητα.
Είχαν προηγηθεί, με την κοπιώδη προσπάθεια του Κινήματος Φορέων και πολιτών, σημαντικές πρωτοβουλίες που διαμόρφωναν ένα ευνοϊκό περιβάλλον. Θετικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας και του Ε Διαμερίσματος, συνεργασία και συμπαράταξη με το Δήμο της Ν. Ιωνίας, δηλώσεις συμπαράστασης από την Περιφέρεια Αττικής, επιτάχυνση της μελέτης αξιοποίησης του χώρου από το ΕΜΠ.
Έτσι το ενδιαφέρον των πολιτών, των Αθλητικών & Πολιτιστικών Φορέων της πόλης μαζί με τη συγκέντρωση μιας ορισμένης “πολιτικής δύναμης” από θεσμικούς φορείς δημιουργούσαν ένα ευνοϊκό περιβάλλον που μας έφερε πιο κοντά, από κάθε προηγούμενη στιγμή, στην επιτυχία ενός μεγάλου σκοπού.
Υπήρχαν δυνατότητες και προϋποθέσεις να αποδεχθεί το ΤΑΙΠΕΔ τις προτάσεις της πόλης;
Η αδυναμία του ΤΑΙΠΕΔ, κατά δήλωση των εκπροσώπων του, να προχωρήσουν σε άμεση εκποίηση του χώρου λόγω νομικών και άλλων προβλημάτων, δημιουργούσε μια συγκυριακή δυνατότητα για εμάς. Όλα αυτά δεν αξιοποιήθηκαν όμως από την διοίκηση του Δήμου. Αντί να υπάρχει προσπάθεια και πίεση για έμπρακτη υποστήριξη και κοινή στάση στα συμφωνηθέντα με τους όμορους Δήμους, καλλιεργούταν «καχυποψίες» και διαιρέσεις. Αντί να υπάρξει ενίσχυση του μετώπου όσων διεκδικούσαν το ΠΑΛΑΙ υπήρχαν αδικαιολόγητες διασπάσεις. Αντί να υπάρξει «ομαδικό παιχνίδι», προβλήθηκε μια ιδιαίτερη δήθεν στρατηγική της διοίκησης του Δήμου μας που τελικά αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχε. Αντίθετα υπήρξε κολακεία από κούφια λόγια παραγόντων και «επαφές κορυφής».
Φοβάμαι ότι η υπαναχώρηση της διοίκησης δίνει λάθος μήνυμα και στη Κυβέρνηση-ΤΑΙΠΕΔ και στα ιδιωτικά συμφέροντα. Κυρίως απογοητεύει τους πολίτες και όσους πίστεψαν και προσπάθησαν να φθάσουμε μέχρι εδώ.
Ελπίζω η ζημιά, με την παρέμβαση όλων μας και κυρίως των πολιτών, να μπορέσει να αντιστραφεί.
Και αν ακόμα επιτευχθεί η παραχώρηση του ΠΑΛΑΙ στο Δήμο ποιος θα πληρώσει το κόστος συντήρησης και λειτουργίας;
Και βέβαια η συντήρηση και η λειτουργία του ΠΑΛΑΙ κοστίζει. Αλλά ας αναλογιστούμε. Μήπως οι πολίτες πληρώνουν λίγα σε φόρους ώστε να είναι αδικαιολόγητη η απαίτηση για δωρεάν και ελεύθερη χρήση του χώρου; Το αντίθετο.
Ακόμα και αν σήμερα δεν φαίνεται εύκολη υπόθεση η εξεύρεση των αναγκαίων πόρων, ο αγώνας για να επιστραφούν στη Τοπική Αυτοδιοίκηση οι πόροι που παράνομα παρακρατούνται από την πολιτεία θα είναι μακρύς, δεν σημαίνει και παραίτηση από τη διεκδίκηση του ΠΑΛΑΙ. Και ακόμα. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τους χώρους για να στεγασθούν δομές και υπηρεσίες του Δήμου (π.χ. στέκια νεολαίας, κοινωνικές υπηρεσίες, δημοτικές δομές κλπ) για τα οποία σήμερα πληρώνουμε ενοίκια.
Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με τους όμορους δήμους ώστε να μοιρασθούν οι δαπάνες. Θα μπορούσε να μελετηθεί η δυνατότητα λειτουργίας στο χώρο Δημοτικού Θεάτρου, Κινηματογράφου, Κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, μουσειακοί χώροι ακόμα και αναψυκτηρίου που θα πρόσφεραν έσοδα. Λύσεις θα βρεθούν αν συνειδητοποιήσουμε τις δυνατότητες και τις ανάγκες που μπορεί να καλύψει ο χώρος.
Μήπως τελικά υπερτιμάτε την υπόθεση του ΠΑΛΑΙ; Μήπως η όλη υπόθεση υποκρύπτει πολιτικές σκοπιμότητες
και στόχους ιδιοτελούς προβολής «ανωνύμων» και «επωνύμων»;
Γνωρίζω αυτή τη γνώμη. Με προβληματίζει αλλά δεν συμφωνώ. Η υπόθεση του ΠΑΛΑΙ δεν είναι η προσπάθεια αξιοποίησης ενός φαραωνικού, κοστοβόρου, άχρηστου κτηρίου ριγμένου σε μια άκρη της πόλης. Θα πρέπει να αντιληφθούμε την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων του ΠΑΛΑΙ των συνολικά 92 στρεμμάτων του χώρου σαν αναπόσπαστου τμήματος του Άλσους Βεΐκου και των Τουρκοβουνίων. Αν το αντιληφθούμε ως ενιαίο το χώρο, ως ένα μητροπολιτικό – υπερτοπικό πόλο πρασίνου και αναψυχής, που τόσο ανάγκη έχει η Αθήνα, η αξιοποίηση του, ακόμα και αν γίνεται σταδιακά παίρνει άλλες διαστάσεις.
Στην πραγματικότητα η αξιοποίηση του ΠΑΛΑΙ ως ενιαίου χώρου με τα Τουρκοβούνια και το Αττικό Άλσος μαζί με την πιθανή μελλοντικά έλευση του μετρό στη πόλη είναι μια από τις τελευταίες ευκαιρίες να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια πιο ανθρώπινη και λειτουργική πόλη.
Και βέβαια γύρω από το ΠΑΛΑΙ υποκρύπτονται σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες. Μήπως έτσι δεν συμβαίνει σε πολλά από όσα μας απασχολούν. Για μένα η υπόθεση του ΠΑΛΑΙ είναι η ζωντανή ιστορία της πόλης των τελευταίων δεκαετιών. Είναι παράλληλα και το αύριο της πόλης. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη διπλή σημασία της υπόθεσης.
Κυρίως η υπόθεση του ΠΑΛΑΙ, σε πείσμα της καθημερινότητας και της ανάγκης διαχείρισης της μας υπενθυμίζει κάτι πιο γενικό. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ο μόνος τρόπος να εγερθούμε ως κοινωνία είναι να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη διεξόδου από την άθλια μοίρα που εξυφαίνουν, δανειστές και εξουσίες, για εμάς χωρίς εμάς.
Αυτό προϋποθέτει όραμα.
Προϋποθέτει συστράτευση των ζωντανών δυνάμεων της πόλης.
Προϋποθέτει ματιά στραμμένη στο αύριο, το δικό μας και των παιδιών μας.
Ευχαριστούμε πολύ για τη κουβέντα μας!!!
