Του Μωυση Μπερμπερη απ’ το Καρπενήσι!
Καμιά δεκαριά νησιά μας αυτό το καλοκαίρι κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω έλλειψης νερού.
Οι πατάτες στην Κωπαΐδα για φέτος έχουν τή μισή παραγωγή από τη συνήθη και οι ντομάτες στα Φάρσαλα μαραγκιάσαν λόγω λειψυδρίας.
Ο πολυδιαφημισμένος τουρισμός μας δεν αρκείται στην απλοχεριά της φύσης θέλει και τις αντίστοιχες υποδομές, υπάρχει δε και οροφή.
Ακολουθήσαμε και τη λύση που μας πρότεινε η Βούλτεψη να πάμε στα χωριά μας αλλά έμεινε και το χωριό μας από νερό και ενοχλούνται πλεον οι τουρίστες.
Δεν βρέχει και δεν χιονίζει αλλά η τοπική εξουσία οραματίζεται λιμνοδεξαμενές στη Μεσοχώρα για κανό -καγιάκ και τελεφερίκ για το Βελούχι προς χαριν τον τουριστών.
Ω ποία διορατικότητα για τα μελλούμενα και με τους ντόπιους ως αποπαίδια.
Δεν πήγαμε και στα νησιά μας Ιούλιο και Αύγουστο όχι γιατί ακούσαμε τον Πορτοσάλτε αλλά κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο, η ανέχεια γαρ…
Ζούμε σε μία κοινωνία που αντί να πασχίζει να μας ευαισθητοποιήσει ολοένα και περισσότερο μας σκληραγωγεί καθημερινά καθιστώντας μας απαθείς σε καταστάσεις και πράγματα που μας σκοτώνουν και με τον βαμβάκι.
Η ηθελημένη άγνοια και η αδιαφορία μας αλληλοτροφοδοτούμενες αποτελούν πλέον τη νέα mainstream κοινωνική στάση.
Απαθείς θεατές ή το πολύ κομπάρσοι εγωπαθείς και αυτοαναφορικοί σε μία κακοστημένη παράσταση, περι άλλων τυρβάζουμε.
Η δε θεωρία της αυτοδιάσωσης είναι πλέον το σύνηθες και το αντιμετωπίζεται ως κάτι το απόλυτα φυσιολογικό.
Ευκολοχειραγωγήσιμοι και φλύαροι σκοτώσαμε το Θεό και τον άνθρωπο ακόμα δε και τον ίδιο τον ποιητή.
Καλά ξεμπερδέματα…….
