Σύμπνοια ή Ατομικισμός;
Κοπιάστε, εδώ είμαστε! Λίγοι αλλά καλοί! Και οι καλοί χωράνε παντού!
Ελάτε, ααα ξέχασα! Ήρθατε μόνοι σας! Καλώς τους! Δε πειράζει που δεν σας υπολογίζαμε σε τούτη τη παρέα. Αν και μεταξύ μας, πάντα θέλαμε η παρέα μας να μεγαλώνει. Πάρτε κάτι, ένα κουλουράκι για το καφέ, ένα τυροπιτάκι για τη λιγούρα…
Τι λέγαμε; Αααααα
Λοιπόν εμείς εδώ, μια και μας ήρθατε, πρέπει να σας πούμε τους κανόνες της παρέας μας. Γιατί κανόνες; Χωρίς κανόνες που πάς!
Τι ομάδα κάνεις χωρίς κανόνες, και έχεις και απαίτηση να σε προσέχει ο κόσμος όλος!
Λοιπόν κάτσε και άκου!… κουλουράκι πήρες?… πάρε κι άλλο!!
Πρώτα απ’ όλα εδώ έχουμε σύμπνοια, “Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.” όπως είπε ο αείμνηστος Τάσος Λειβαδίτης.
Μετά, στη παρέα μας ισχύει οπωδήποτε το: “ Ό,τι δεν συμφέρει το μελίσσι, δεν συμφέρει και τη μέλισσα.”, κατά τον Μάρκο Αυρήλιο. Και ειδικότερα όταν η “μέλισσα” θέλει να βασιλέψει σε ξένο μελίσσι προσθέτω εγώ, τότε τα πράγματα αγριεύουν, και μάλιστα πολύ.
Τρίτο και τελειώνω με τους βασικούς κανόνες: Θα πρέπει να βρούμε με ποιον θα φάμε και θα πιούμε, πριν βρούμε τι θα φάμε και θα πιούμε. Επίκουρος, 341-270 π.Χ.
Αν ήσουνα της παρέας και έφυγες, διάλεξες με άλλον να φας και να πιείς. Δε σε κατηγορώ! Το ατομικό σου συμφέρον τόβαλες πάνω από αυτό της παρέας, άλλωστε αυτό έκανες πάντα, δε θα τ ο κάνεις τώρα που είναι και της μοδός;;; Εντάξει, πορέψου με αυτό, αλλά εδώ, με αυτό το τρόπο, δε χωράς.
Και αν μπορέσεις και βρείς κάποιους λίγους να σε σπρώξουν, πρόσεχε, γιατί μια από τη κούραση, μια από το πολύ σπρώξιμο μπορεί να γκρεμοτσατσιστείς!
Φεύγεις; Να μας ξανάρθεις! Εμείς εδώ είμαστε, και αύριο και μεθαύριο, και… Ααα που πας, κάτσε να σου βάλουμε σε μια χαρτοπετσέτα κανά κουλουράκι για το δρόμο. Μπορεί να είναι πολύ μακρύς, μοναχικός και να πεινάσεις.
Και που ‘σαι, μη ξεχνάς, το πανί της βάρκας γεμίζει γρηγορότερα αέρα όταν φυσάνε όλοι μαζί!!!
Τα ξαναλέμε…
Κώστας Κοντώσης
